1 Mayıs 2013 Çarşamba

Başlık bulamıyorum

Bünyemde ders çalışma karşıtı bir mekanizma barındırıyorum.

Geçen sefer nefret ettiğim Kore dizilerine ve Gece Evi serisine birden bire ilgi duymaya başlamıştım.

Şimdi de Doktor Who izlemek istiyorum ve kızıllara olan nefretim sempatiye dönüşmek üzere.
Hala ders çalışmaya da başlamadım.

Bir bilir kişi arıyorum.

Ayrıca resim konusunda tarzımın gelecekte nasıl olacağına karar veremedim.
Bu konuda da yardım edebilirsiniz.

Annem 3 saatliğine dışarı çıkmıştı, döndü ve ben hala sıfırım. Okuldan verdikleri kitabı bile okuyup bitirdim. Şimdi esrar çekmeli miyim çekmemeli miyim diye düşünüyorum.

Bir insanın resimleri ne kadar ayrıntılıysa o kadar zekidir gibisinden bir şey var. (Uzun uzun anlatamıycam.) El çizimim her zaman iyiydi ve bunu ayrıntıdan sayıyorlar, ama resimdeki detaylara gelince çok rezil ve üşengecim. Buradan yola çıkarak da zekamın yüzeysel, kerizliğimin içsel olduğu sonucuna varıyorum.

Altın külçesi biçiminde bir çekçekli mendilim var. (ve gerçekten malca, beleş olmasa camdan atarım.)

Günde 1342795 defa kişilik değiştiriyorum. Bu iyi değil.

Okumak(almak) istediğim çok kitap var ve param da var ama eve zulaladığım kitaplar en iyimser tahminle bacak boyuma yetiştiği için (bacaklarım uzun falan değil, ama boyum da kısa değil; sonuç olarak bu kötü bir durum) alamıyorum.

İtiraf ediyorum, annem okuduğum bir kitabı elimden alıp, biraz karıştırıp, çöpe attı. Ve ben ona para vermiştim.

Tekrar itiraf ediyorum, alacakaranlığın son 3 kitabını okudum. Çünkü o zamanlar evde okuyacak bir şey bulamıyordum.
Ve cidden, Jennifer L. Armentrout'tan bile beter yazıyorsun Stephanie Meyer.

6. sınıftayken Stephanie Meyer'ın adını o kadar çok duymuştum ki, arada Stephen King'den onu ayırabilmek için bir kaç saniye düşünmem gerekiyordu.

Ne diyorduk... Ders.

Kumralların yanındayken kendimi onlardan daha sarı kafalı olduğuma ikna edemiyorum. Hele hele turuncumsu kumrallar bana gerçekten sarışınlarmış gibi geliyor.

Bu arada kumral olmadığım kanıtlandı. Garip bir his.

Biraz daha saç rengi muhabbeti yaparsak, bence benim saçlarım yeşilimsi. Ama insanlar inanmazlar diye bunu çok söylemiyorum.

Yan karakterlerimin karakterlerini tam olarak ben bile bilmiyorum.

Odadaki çift taraflı küçük aynayı modern bir sanat eserine dönüştürdüm. Artık tek taraflı ve açhk bir metal çemberin içinde saçma bir dengeyle duruyor.

Yıllardır yüzümü yoluyorum, ve yıllardır iz kalmıyor ama sanırım bu sefer fazla abarttım.

Uzun süre sıkılınca belirli periyotlarda panik atak geçiriyorum.
Yapıcak bir şeyler arayıp bulamıyorum.
Sonra bloga saldırıyorum.
FALAAAN FİLAAAN.

Dün okulda mohmohmoh diye gülmeye çalıştım ama beceremeyip kendi halime güldüm.

Beceriksiz elleri sevmem.

Bahçedeki bebeleri kurşuna dizmek istiyorum.

Erkeklerde yeşilimsi ela göz midemi bulandırıyor. Sanki birisi göz bebeğine kusmuş da o kusmuk irislere bulaşmış gibi.

Sevmediğim insanlara dokunduğumda elim kirlenmiş gibi hissediyorum ve silme ihtiyacı duyuyorum. Silecek yer yoksa da elimi oraya buraya sürtüyorum.

Erteleme huyum telefonun alarm erteleme sisteminden bile daha gelişmiş.

Çok alakasız ve boş şeyler yazıyorum, biliyorum ama dikkatimi dağıtmaya çalışıyorum. Çünkü çıldırmak üzereyim.

4 yorum:

  1. Stephine Mayeri bir an Stephen King okudum galiba.
    Ne okuyorsun sen ya? Asdf
    Her sıkıldığında bloga saldırman hoş. Okuyayım ben de sıkılmayım. Ne güzel.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Necip Fazıl Kısakürek - Hikayelerim.
      Sanırım hayatımda ilk kez türk edebiyatından edebi değeri olan bir şey okudum.

      Sil
  2. (bir abla edasıyla yazmamaya çalışacağım ama azıcık öyle olcak sanırım)
    Kore dizileri neyse de Gece evi serisinden uzak dur.O tür gerzek kitapları okuyarak zaman kaybetmeni gerçekten istemem.
    Çalışmama olayı emin ol ki üniversite son sınıfa kadar devam ediyor(vize haftamda yattığım saaatlerin hesabı yok.)
    Alacakaranlığın hem kitapları okudum hem de filmlerini izledim ama sırf onları daha iyi kötüleyebilmek için.
    Mohmohmoh gülüşünü benim blogtan mı kaptın yoksa sen mi üerttin?Her iki şekilde de sadece mohmohmoh diye gülmeyen ben olmadığım için mutluyum.Gerçi ben hiç sesli mohmohmoh diye gülmedim.
    amaçsızlık çok boktan

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gece Evini zaten okumam. Son bıraktığımda kanalizasyona benzer bir yerlerde cips yiyip flört ederek yaşıyorlardı. Ama sınavlar beni manyak ediyor. Ne yapacağımı şaşırıyorum, işsizlikten kafayı yiyorum.
      Mohmohmoh u da senin blogunda görmüştüm. O kadar bahsedince merak ettim nasıl gülünüyor öyle diye ama ortaya çok rezil bir sonuç çıktı.

      Sil