İyi akşamlar.
Hoca ders açana kadar burada takılacağım sanırım çünkü canıma susadım ve dün hiç yoktan var olan saat 9daki sınavım için gerçekten çalışmak istemiyorum. (Umarım göte girmez ne diyeyim.)
Sürekli miiiiiihhhhhh artık dayanacak gücüm kalmadı miiiiiiiiiiiiiiiiiiiihhhhhhhhhhh bıktım diye geziyorum çünkü gerçekten de bıktım artık şu okuldan. Boş yere okuduğum gerçeğini çok erken sindirdiğim için asla ayak da uyduramadım zaten, ne zaman bir şeylere ayak uyduracak gibi olsam da hayatımdaki diğer şeyler kötü gitti ve ben buraya patladım. Onu geçtim elini kolunu sallayarak okuyabileceğim bir bölüm de değil. En kolay haliyle bile (yani diyelim ki online ders en kolay hali) bir dönemde kafanıza 5-6 proje atıyorlar.
Bilgisayar ekranı çok aydınlık başım ağrıdı.
24 yaşına girdim???? ve hala ölemedim? Bu böyle nereye kadar gidecek bilmiyorum ama 30'u görürsem boku harbili yiyeceğim gibi bir his var içimde. Bu dünyada benlik bir şey yok gerçekten, istemediğim şeyler uğruna yorulmaktan bile yoruldum. Eskiden ölürsem cesedimi yıkarlar diye huylanıyordum ama onu da aştım sanırım.
Etrafımdaki herkesin mal olduğunu bilsem de bu salakmışım hissini hala üzerimden atamıyorum.
Bloggerın gece modu yok mu bu arada? Gerçekten kör olmak üzereyim.
Bahsedecek bir şey bulamıyorum çünkü dertlerim hakkında yakınmak bana hiç bir fayda sağlamıyor. Üzerine işler daha kötüye gitmeye başladığında da sanki bunları anlatıp yakındığım için oluyor gibi hissediyorum. (Bu yazıda çok şey hissettim sanırım ama akıl sağlığım tatile çıktığı için hayatım gizli totemler silsilesine dönüştü sadece dalgalarda savrulup ok şunu şöyle yaparsam böyle olmaz diye geziyorum.)
YO-RUL-DUM.
Emek vermekten deli gibi kaçındığım için sürekli emeklerimin karşılığını almıyormuş gibi hissediyorum. Başardığım şeyleri küçük görmekten, benim yaptığımı herkes yapar yapamıyorsa da maldır demekten gerçekten artık bir akıl sağlığım kalmadı. Her gün yürüyüşe veya koşuya çıkıp en azından biraz da olsa içimdeki gereksiz enerjiyi atmaya çalışıyorum ama okuldan o kadar tiksiniyorum ki eve döndüğümde masa başına oturmaktansa ağır fiziksel bir iş yapıp sürünmek daha cazip geliyor.
Ne kadar ben merkezci ve bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın felsefesinde olduğumu karşıma kötü olaylar çıktıkça tekrar tekrar farkediyorum. Kendi başıma gelen en küçük şey içinse ortalığı yıkıyorum.
İnsan olmanın hala utanılacak bir şey olduğunu düşünüyorum ve kendimi kabullenemiyorum. Bir şeylere tepki vermek soğuk kanlılığını kaybetmek bana kendimi rezil ediyormuşum hissi veriyor sadece. İnsanların birbirlerine sırt dayamasını kendime asla yediremiyorum ve bu durum aptalca geliyor.
Ayrıca çok güzel boş yapıyorum.
Hoca hala dersi açmadı ve benim bu dersten sonra 9da sınavım var................................... 20 dk olmuş 20.
