SA AS kardeşlerim.
Anlık okulun paket seçimi sunumunu izliyorum o yüzden beynim fazla çalışmıyor. Gerçi niye sebep veriyorum bilmiyorum, sonuçta genelde de pek çalışmıyor.
Günlerdir eve kapanıp oyun oynuyorum, 1000 yıldır oynamak istediğim bir oyunu yıllar yıllar sonra oynamaya bayağı alışkınım (genelde 7 yıl sonra indirime falan girince alıyorum çünkü asdşfj) ama sonunda lightning'in olduğu bir oyun oynamak mutlu etti garip bir şekilde????
Neyse eve kapanma kısmına geri döneyim çünkü sonuç olarak buraya yakınmaya gelmişim.
Çıldırdığımdan beri yürüyüşe çıkıyordum (çıldırmadan önce 2 ay falan evden çıkmamıştım ve ailem evinden nefret eden bir jock olduğumu fark edip bu yüzden beni köpek gibi yürüyüşe çıkarmaya başlamıştı) ama son zamanlarda aynı yolu yürümekten mi yoksa bu yürüyüşlerde ailemle zaman geçirmek zorunda olduğumdan mı bilemediğim bir şekilde yürüyüşe çıkma konusunda iyice bir nefret bastı bünyeme. (Türkçem çöküyor bunun farkındayım ama dediğim gibi beynimi 2ye bölüp 2 işi birlikte yapamıyorum) Zaten genel olarak yürümek beni rahatlatmıyor, gereksiz enerjimi atamıyorum???
tmm ben tivit moduna geçiçem sanırım çünkü cidden beynim çalışmıyo cümle kuramıyorumal sdfjkasf
her neyse sonuç olarak yürümek içimdeki kaçma&sürekli intihar etme duygusunu almıyor
fiziksel olarak aşırı yorulmam gerekiyor genelde bu hislerin biraz da olsa geçmesi için ama bir yandan aynı boktan yolu ve yolun üzerindeki her taşı her ağacı ezberlediğimden daralmamdan mı desem yoksa ne zaman o yolda yürüsem ben şebeklik yapıp anamı babamı eğlendirmezsem terslendiğimden mi desem bilemiyorum ama artık daral geldi
sonuç olarak o yüzden yürümüyorum ama içimdeki bu enerjiyi yürüyerek 3 gram bile atamadığımdan olsa gerek daha bir daralıyorum
artık sanırım bıraktığım antidepresanların yoksunluk şeyleri geçti (baş ağrısı beyin kuruluğu dışında pek bi bok da hissetmedim açıkçası) ama zaten hoşlanmadığım bir hayatta zaten hoşlanmadığım bir yolda zorla ilerlerken, tam her şeyi kontrol altına alıyorum derken her şeyin bok yoluna gidip ailemle yaşamaya geri dönmem biraz suratıma inek sıçmış gibi hissettiriyor.
ilk başta konyaya gelince en azından *blamdan kurtuldum diye çok sorun etmiyordum (bir de bendeki jeton köşeli her şey geç düşüyor) ama şu an buradan da kaçmak istiyorum çünkü teknik olarak yaşam alanlarım ablamdan temizlendi. Ancak sorun şu ki; evin içine sıçıp gittiği için arkasından ev temizlemem lazım ama ben yokken o evde neler yaptığını da bilmediğim için o bile bende sinir krizlerine sebep oluyor.
sadece şu kız hayatımdan tamamen çıksın istiyorum.
bir diğer sorun; işe başlamak istemediğim için yüksek lisansa falan başlamam lazım ama sorun şu ki artık ben gerçekten gerizekalı gibi hissediyorum. Bu bölümden NEFRET ediyorum (evet büyük harfle), ailemin bir başka bölüm okumama göz yumacağını da düşünmüyorum, her ne kadar ben her delirdiğimde "ay cnm para önemli değil sen onu boşver biz senin arkandayız :)))))" deseler de 2 saat sonra gelip benden ne zaman kurtulacaklarını ne zaman mezun olacağımı sanki gerizekalıymışım dersleri canhıraş çalışıp salak olduğum için geçemiyormuşum gibi "ne zaman bitireceksin okulu sınıfta mı kaldın yine" demeleri *blam denecek andavalın sürekli gelip sanki bunların kendi adlarına 3 gram paraları yokmuş gibi "senin yüzünden bu kadar para veriyorlar vs" diye karşıma geçip benimle dalga geçip sonra da başkalarının adına guilt trip atması... (özel okulda falan da okumuyorum ha kendi istekleriyle ablamla bana tuttukları evden çıkartmıyorlar bana sorsanız son bir yılı teyzemle yaşayarak da geçirebilirim ama bu insanlarla o opsiyon bile masaya koyulmuyor ne yazıkki, anormaller çünkü.) bilemiyorum. Çok mu umrunda bu insanların ekonomik durumu deseniz, hayır. Umrumda da değil. Ama karşındakinden hiç bir şey istememe olayı artık o kadar iliğime kadar işlemiş ki bu olay üzerime yük gibi biniyor. Ömrüm boyunca minimumun bile dibini sıyırdığım için şimdi borca giriyor gibi hissediyorum (benim borç fobim var bunlar sağolsun).
offfffffffffffffffffffff
bilmiyorum
daralıyorum sadece.
Çocukluğuma inip mal mal analiz yapma işini biraz bırakma kararı almıştım geçenlerde, boş yere kendi yaramı deştiğimle kalıyorum çünkü, bana ne olduğunu neler yaşatıldığı kimsenin umrunda değil sonuçta.
neyse ben yine konu atlamışım ama şey sonuç olarak yeni bir üniversite okuyamıyorum; çünkü ailem benimle uğraşmak ve daha fazla ben başka şehirde yaşarken bana para yedirmek istemiyor. Her ne kadar "eööö arkadaşımın kızı amerikada okuyo ebenin donu avrupada kuzenin almanyada öbür kuzenin erasmusta" diye gezseler de konu bana gelince "ne bok işin var sanki yurt dışında" moduna girdikleri için (teşekkürler) götümü yarıp yurt dışına bursla bile çıkamam muhtemelen çünkü ARKAMDA KİMSE YOK. Nevrotik olduğum ve her zaman istemediğim şeyler yapmaya zorlandığım için her yerden kendi "keyfime göre" fırtıp geldiğimi söylyorlar ve bana sürekli hiç bir işin sonunu göremeyen, beyni olmayan bi salakmışım gibi davranıyorlar.
onun dışında yurt dışında burs işi de genel olarak yurt işi yurt dışı farketmeden benim yüksek lisans yapmama bakıyor ve açık konuşucam ben bu işi yapmak istemiyorum. İlgimi çekmiyor. Okulumdan nefret ediyorum ve bir şey öğrendiğime de inanmıyorum. Yeterli olduğumu düşünmüyorum. Zaten hayatta ele gelir bir şeyler yapabileceğime dair gram öz güvenim kalmadı.
neyse daha fazla yazmak istemiyorum.
hala sunum devam ediyor hayrına bakıyım bari
