Zihin sağlığım (öyle bir şeyin varlığına inanmayı bıraktım aslında ama) nihilist oldu.
2 günde mantara dönüşebiliyorum.
İnsanları kendimden o kadar uzaklaştırdım ki artık arkadaş olarak tanımlayabileceğim biri kaldığını sanmıyorum. Arkadaşlık ilişkisi istiyor muyum? Hayır. Ama işte insan doğası gereği gebersen gömecek insan olmaması insanın egosunu burkuyor. (Yeni keşiflerim arasında egonun kırılgan değil elastik oluşu var. Eğer egolar kırılgan olsaydı erkek nüfusu dünya üzerinden silinirdi.)
Hayatımda şimdiye kadar bana duyulmamış saygının bundan sonra geri dönüşümlü olarak bana geri ödeneceğini sanmıyorum. Gerçekçi olmayan beklentilerimi yavaş yavaş kırmaya çalışıyorum.
(Ve kendime olduğumdan daha sefil hissettirmeye çalışıyorum. Negzel.)
Biri bana bu hayattan çıkış yolu göstermeyecek, ya da beni bu işkenceden kurtarmayacak. Bu bokluğu çekmek zorundayım.
Zengin insanlara olan nefretim kelimelerle tanımlanamaz sanırım. Hepsinden ölümüne nefret ediyorum. Özellikle de baba parası yiyip (haketmediği) hayatını yaşayanlardan.
Zaten kimse hayat adil olacak demedi. Hayat adil olsa hepimiz aynı olurduk. :0
Alkolle ve sigarayla alakası olan insanlara saygı duymuyorum ve bu insanlarla ilişiğimi kesmek istiyorum. Kusuruma bakın, çünkü bende bir kusur yok; o kusur sizin bünyenizde barınıyor.
Embesilim, kabul ediyorum.
Hayatımdan yakınmak hobilerim arasında, gerçi bu blog genel olarak yakınma barınağı gibi.
Gençler hayat enerjime harakiri yaptırıyor.
Havalı olma hedeflerimi sel götürdü. Selin adı gerçek hayat.
Artık heveslenmiyorum, enerji tasarrufu yapıyorum.
Yalnızlık sadistliğimin canına tak ettirdi, artık çok çekingen bir mazoşist arkadaşı var. Sadece hayat çekilemez gibi geldiğinde manasız şeyler yapıp bana acı çektirmek için ortaya çıkıyor.
Bir kaç şarkı bulup, bir kaç hafta o şarkıları sürekli dinleyerek hayatta kalıyorum. Benim için çok komik bir şey çünkü müzik dinlemek pek benim işim değil. :')
(En azından yürüyen ölü modumu üzerimden biraz da olsa sıyırabiliyor okul yolunda.)
Hayatımda hiç bir şey olmuyor ve ben çok tatminsizim.
İnsanlara kendimi kullandırtmaktan artık gına geldi, üstüne üstün beni kullanan tipler sonradan bana paso duygu sömürüsü yapıyor.
Canım sen yanlış anlamışsın olayı bence. Ben duygu sömürüsü yapılacak kadar verimli bir enayi değilim.
2 günde mantara dönüşebiliyorum.
İnsanları kendimden o kadar uzaklaştırdım ki artık arkadaş olarak tanımlayabileceğim biri kaldığını sanmıyorum. Arkadaşlık ilişkisi istiyor muyum? Hayır. Ama işte insan doğası gereği gebersen gömecek insan olmaması insanın egosunu burkuyor. (Yeni keşiflerim arasında egonun kırılgan değil elastik oluşu var. Eğer egolar kırılgan olsaydı erkek nüfusu dünya üzerinden silinirdi.)
Hayatımda şimdiye kadar bana duyulmamış saygının bundan sonra geri dönüşümlü olarak bana geri ödeneceğini sanmıyorum. Gerçekçi olmayan beklentilerimi yavaş yavaş kırmaya çalışıyorum.
(Ve kendime olduğumdan daha sefil hissettirmeye çalışıyorum. Negzel.)
Biri bana bu hayattan çıkış yolu göstermeyecek, ya da beni bu işkenceden kurtarmayacak. Bu bokluğu çekmek zorundayım.
Zengin insanlara olan nefretim kelimelerle tanımlanamaz sanırım. Hepsinden ölümüne nefret ediyorum. Özellikle de baba parası yiyip (haketmediği) hayatını yaşayanlardan.
Zaten kimse hayat adil olacak demedi. Hayat adil olsa hepimiz aynı olurduk. :0
Alkolle ve sigarayla alakası olan insanlara saygı duymuyorum ve bu insanlarla ilişiğimi kesmek istiyorum. Kusuruma bakın, çünkü bende bir kusur yok; o kusur sizin bünyenizde barınıyor.
Embesilim, kabul ediyorum.
Hayatımdan yakınmak hobilerim arasında, gerçi bu blog genel olarak yakınma barınağı gibi.
Gençler hayat enerjime harakiri yaptırıyor.
Havalı olma hedeflerimi sel götürdü. Selin adı gerçek hayat.
Artık heveslenmiyorum, enerji tasarrufu yapıyorum.
Yalnızlık sadistliğimin canına tak ettirdi, artık çok çekingen bir mazoşist arkadaşı var. Sadece hayat çekilemez gibi geldiğinde manasız şeyler yapıp bana acı çektirmek için ortaya çıkıyor.
Bir kaç şarkı bulup, bir kaç hafta o şarkıları sürekli dinleyerek hayatta kalıyorum. Benim için çok komik bir şey çünkü müzik dinlemek pek benim işim değil. :')
(En azından yürüyen ölü modumu üzerimden biraz da olsa sıyırabiliyor okul yolunda.)
Hayatımda hiç bir şey olmuyor ve ben çok tatminsizim.
İnsanlara kendimi kullandırtmaktan artık gına geldi, üstüne üstün beni kullanan tipler sonradan bana paso duygu sömürüsü yapıyor.
Canım sen yanlış anlamışsın olayı bence. Ben duygu sömürüsü yapılacak kadar verimli bir enayi değilim.
