6 Ekim 2016 Perşembe

Öeh

Hayattan kaçayım derken saçma salak şeylere takılıyorum, zaten boşa geçen bir hayatı azimle kazma ve kürek yardımıyla boşaltıyorum. Herkes benden değişmemi ve daha "uyumlu" bir insan olmamı bekliyor ama tüm bu istekler boşuna. :))))

Valla bana sorarsanız; kıçımı ayırsam bile kendimden nefret ediyorum, istediğiniz insan olup da yürüyen intihar mektubuna dönüşemem.

Hala insanların varoluşlarını sürdürdükleri sefil durumlarda kendilerinden nasıl tiksinmediklerini anlamaya çalışıyorum. Her yeni tanıştığım insan iyi huylu muamelesi yaptığım kötü huylu tümörler gibi. Nasıl olsa düzelmeyecekler, yapabileceğim en güzel şey onları geçiştirmek.

Bir şeyler için uğraşmam gerekmesi sinir bozucu.
Üzerinden parazit hayatı sürdürdüğüm kaynakları kaybetme korkusuyla yaşıyorum.
Yaşamak ya da ölmek kararında olduğu sürece benim için farksız. İkisinin arasında kalmaksa cehennem gibi.