????

Hala neden ısrarla blog yazdığımı anladığım gün sanırım insanlığın doğasını çözmeye bir adım daha yaklaşmış olacağım. Çünkü ne yeni bir şey söylüyorum, ne de beynimi kullanıyorum artık yazarken.

Hala kitap okuyamıyorum, kitap okumak bana haram oldu. Doğru kitabı mı bulamıyorum yoksa her şeyin özündeki bayağılık ve tekdüzelik artık içimi mi bunaltıyor anlayamadım. Geçen yıl topu topu 5 kitap okudum, 3 kitabı yarım bıraktım; ondan önceki yıldansa hala 2-3 kitap onları okumaya devam etmemi bekliyor. (Hatta 2014 mirası kitaplardan birini kaybetmiş olabilirim.)

Okulun ilk haftası, hatta ilk günü okul yolunda köpeklerin saldırısına uğradım. 3 adet köpek üzerime çullandı, biri bacağımı kemirdi diğerleri de arkadaşlarına destek verip vermeme konusunda biraz kararsız kalıp tepki veremedi. Şu blogdan geçmiş 4-5 yıl içinde edinebileceğiniz tek bir yararlı bilgi varsa bilin ki onu şu an duyuruyorum: Hayvanlar size sebepsizce saldırırsa tepki vermeyin, hareket etmeyin. Korktukları için saldırıyorlardır, çırpınıp karşılık vermeniz hatta kaçmanız hastanelik olmanızla sonuçlanabilir. (Köpeğin kemirdiği bacağım morardı ve evde dakikada bir bacağımı açıp 'Savaş yarama bakın!' diye bağırıyorum.)
Ben bu olayı kısaca geçen yıl köpek saldırısına uğrayıp ölümden dönen arkadaşımın Ankara'yı kazanmasına yoruyorum. Saltanatını bana devretti, yeni köpek kurbanı benim. (Kızın köpek saldırısı hikayesini anlatırken her seferinde gülmekten ağlamaya başlıyorum. (Diyorum ki çok güldüm götümde patladı işte.))

İlk hafta bir çok vukuat atlattım ama şu an hatırlayamıyorum. Sürekli bir şeyler geliyor başıma. Hayatımın bir yanı şans okyanusunda balinalık yaparken diğer yanı araba radyatörüne çarpıp orada ölen bir güvercin kadar bahtsız. (O güvercini de zaten 2 ay sonra fark etmiştik, hayvan o kadar bahtsızdı.)

Üniversite nasıl? Eeeehhhh, hazırlıktan daha iyi sanırım. Zorla sokulup tıkıştırıldığınız SICAK (daha çok VICIK) bir sınıf ortamı yok. Eğer hayatımı hayal ettiğim düzende sürdürebilirsem çok bir sorun yaşayacağımı ya da dellenip millete kafa atacağımı sanmıyorum. Ama aynı düzende devam edebilir miyim ondan da emin değilim. Ders programı yüzünden çektiğim rezillikleri geride bırakırsak zaten sorumlu olduğum çok ders yok, neredeyse boş olan günlerim var, kalabileceğim bir ev var. Yurttan daha ilk yıl tereyağından kıl çeker gibi kurtulduğum için gerçekten ballı olduğumu düşünüyorum. (O şans denizindeki balina buraya gönderme yapıyor.)

Annemler notlarını yüksek tutarsan istediğin okula geçersin diyorlar ama ben biraz 'eeeeaaaahh'layarak karşılık veriyorum onlara. (Zaten sadece laf olsun diye dediklerini de biliyorum.) Eski arkadaşlarım sağolsun ODTÜ ortamının bana göre olmadığını aşağı yukarı biliyorum(becerip yatay geçiş yapabileceğimden değil zaten onlar beni almazlar aga), ODTÜ'yü bırak 15 yaş üzeri ve 90 yaş altı hiç bir ortam bana göre değil.
Mezun olunca ASELSAN'a, ROKETSAN'a, TAI'ye falan girsem diye düşünüyorum. Sonra bok girersin diyorum. (Zaten annem gidip bu çocuk şuraya şuraya girmesin allam nolur diye dua eder adım gibi biliyorum ben malımı.)

Keşke köpek eğitmeni olabilsem.
Çünkü benden bir bok olmayacağını kabul etmeyecek, algılayamayacak tek varlık ancak bir köpek olabilir.