Acı

Sürünüyorum şu an. Akşam terlik giyme muhabbetinde keşke ciddi olsaymışım. Yarım yamalak grip olmayı geçtim bir de ne halt yediysem artık bağırsaklarımı bozmuşum.
Evet, cidden ottan pohtan bahsediyorum farkındayım. Ama uyuyamadım. Ne yapsaydım yani?

Bazen acı çekmekten hoşlandığımı falan düşünürdüm ama sanırım o sadece sinirlenince olan bir şey, ya da sadece kan akan veya moraran yaralar için geçerli. Yara olmayan şeyler için değil. Sonuç olarak mazoşist değilmişim bu iyi bir şey.

Sanki kansızmışım gibi ellerime sıcaklık da gitmiyor. (Gerçi son yarım saati tuvalette geçirdiğim için de olabilir.)

Nasıl uyudum da becerdim anlayamadım ama kafamın arka tarafında iki adet inatçı ibibik var. Anime karakterlerine mi döndüm yoksa ibibik kuşuna mı bilmiyorum.

Tuvaletteyken ne yazacağımı düşünmüştüm aslında da gelmiyor şu an o istek. Neyse, bir şekilde kıvıracağız.
Tüm vücudum uyuştu, eğer şu an ölürsem dünyanın en saçma ölümlerinden birine kurban giderim herhalde.
Şaka maka çok soğuk.
Daha doğrusu vücudum öldüğü için soğuk çarpıyor.

Annem geri dönüyormuş.
Eksikliğini hissettim mi? Hayır. Özledim mi? Hayır. Ben bir öküz müyüm? Elbette.

Saçma bir şekilde, düşüncelerle kendime işkence etmeyi ne kadar seversem seveyim artık bunu yapmıyorum. Neden? Çünkü çok kibirliyim. Hah, bir de sözde gözlem yapıyorum. Artık işkence etme kısmı yok. Sadece düşün, düşün, düşün, taşın.
Mutlu yaşa.
Hoşuma gitmiyor.
Zaten şu ana kadar ne benim hoşuma gitti ki?

Dün kitap okuyacağım diye blogu kapatıp salak suluk şeyler yaptım. Bilgisayarın başından da kalkmadım. Msn'im bozuk. İnternette de yapacak bir şey yok. Ne kadar saçmaladığımı siz tahmin edin. Omegle'ye girdim. Hep apaçiler kız arıyordu. Hepsine erkeğim dedim ve hepsi de konuşmayı kapattı. Bir kaç gavur arkadaşla konuşsam da onlarla da muhtemelen sohbet sarmadı.
Neden bu kadar gerizekalıca şeylerle uğraşıyorum acaba?

Okuldan korktuğumu farkettim. Ciddi bir korku değil. Sadece başınıza bela olan ve utandığınız bir şeyin korkusu gibi. Nefret etme sohbetlerini son gaz geçiyorum; cidden, ne yapacağım ben? Okul ve onun getirdiği sorumlulukları istemiyorum. İşkence gibi. Hazıra konmak tabii ki en kolayı ama sırf insanlara haksızlık olmasın diye o işten bile vazgeçiyorum. (Ki zaten malumunuz, ailecek para kırmadığımıza göre halihazırda konabileceğim pek yer yok.) Ders çalışmak hala saçma geliyor. Zaten saçma da.

Yine acı çekmeye başladım. Yatağa girip ısınmaya ihtiyacım var.
Bir saçma yazıda daha buluşmak üzere. Bööö.