5 Eylül 2015 Cumartesi

Ters Pöskoloji

Möhtömölön böröyö bör döhö bör şöy yözmöyöcöğöm.
Beni tükürdüğümü yalarken izlemek için tıklayın.

Bal gibi de yazmak zorundayım çünkü yine ölüyorum.
Bunalım stayladan çıkmak istediğime karar vermiştim ama onun için bir bunalıma, derpesyona falan sahip olmak gerekiyor.

Shoujo izleyerek kendimi öldürmeye çalıştım. Sonuç pek iç açıcı olmadı; hala hayattayım.

Okumak istemediğime karar verdim.

Boğazımdan ağlamak istiyorum. İçimdeki balonumsu şey boğazıma bile zor ulaşıyor çünkü.

Gerçekten hani eğer reenkarnasyona inansam böyle bir düzende yaşamak için önceki hayatımda nasıl bir bok yedim diye ciddi ciddi düşünürdüm.

Ölmeyi bile götüm yemiyor.

BENİ DONDURUN.

Histeri krizi geçirmek çok eğlenceli.

OKUMAK İSTEMİYORUM.
İSTEMEDİĞİM BİR OKULDA OKUMAK HİÇ İSTEMİYORUM.
SENİ HİÇ BİR ŞEYE ZORLAMAYIZ DİYEN İNSANLAR BENİ KARŞILARINA ALIP SAATLERCE BAĞIRDIĞI İÇİN BEN BU İŞİ ZORLA YAPIYORUM. ÇENELERİ DURSUN DİYE

AYRICA KEPİSLOK HİSTERİMİ TEMSİL EDİYOR.

ÇENELERİ DURSUN DİYE DEMİŞTİM YA. ASLINDA TEK NEDENİ ÇENELERİ DURSUN DİYE DEĞİLDİ. NE BOK YİYECEĞİMİ BİLMİYORUM.

OKUMAK İSTEMİYORUM.
MESLEK EDİNMEK İSTEMİYORUM.
BOŞ BOŞ DURMAK İSTEMİYORUM.

Karşıma geçip nutuk atan insanlardan nefret ediyorum.
Düşüncelerimin çoğu ön yargı onu da biliyorum.
Küçük görülmekten nefret ediyorum.

İşin garip tarafı insanlar her şeyi bildiklerini zannediyor. Benim şu anki halimi bildiklerini yaşadıklarımı yaşadıklarını ve aynı yollardan geçtiklerini düşünüyorlar. Çok acayip olaylı abartılı şeyler yaşamıyorum tabii ki. AMA SANMIYORUM.
ŞU GÜNE GELEBİLDİYSENİZ SANMIYORUM.
Kurallarla alakalı her şeyden bu kadar tiksindiğinizi, hayatınızı çöküş noktasına getiren şeylerin hep aslında yokmuş gibi gözüken bireysel olmayan şeylerin içinize oturması olduğunu sanmıyorum. Bu kadar bıktığınızı istemediğinizi binlerce defa isyan ettiğinizi sırf bir şeyleri yapmaya zorlandığınız için günlerce bok surat gezdiğinizi sanmıyorum. Geleceğiniz yüzünden defalarca sinir krizi geçirdiğinizi, gelecek diyince ağlamak istediğinizi, ölmek istediğinizi, kafanızdaki baskı yüzünden kafanızın iki omzunuz üzerinde olmamasını dilediğinizi sanmıyorum.
Hayatım bana ağır geliyor.
Gerçekten ağır geliyor.

Böyle yaşamanın başka insanlara ağır gelmemesi bana koyuyor. Bu yüzden herkesi aşağılıyorum. Salak görüyorum.

Yeni şanslar, yeni kapılar, yeni günler görmek istemiyorum. Geleceğimi merak etmiyorum. Şimdiki zamana zor katlanıyorum.

Önyargı diye adlandırılan salaklar aslında yapmak istemediğim şeyler. Bana zorla umut aşılanmasını istemiyorum. Ben bir şeylere umutlanabilen bir insan değilim. Oldum olası olmadı. Gerek 4 yaşındayken gerek şimdi. Hayatım bana hep bir bokluk aramayı öğretti.
Mutlu değilim.
Bayağıdır değildim zaten.

Ne zaman çöksem iyice saçmalıyorum. Tiyatro ikonu gibiyim. Bir tarafım mal mal somurtuyor diğer tarafım ne yaptığını anlayamasa da kendini yukarı çekmeye çalışıyor, bok suratıyla gülümsüyor.

Hayatımda hiç bir zaman 20 yaşına gelebileceğim aklıma gelmemişti. Şu an az kaldı ve ne bok yiyeceğimi şaşırmış vaziyetteyim.
Küçükken bir kere hayal etmeyi başardığım yetişkin halimle alakam yok. Ne tip ne kişilik olarak.

İnsan böyle nasıl yaşar Allah aşkına ya?

DEliriyorum. Çıldırıyorum. KEndimi tutmaktan bıktım. İnsan sesleri duymaktan bıktım. Ne kadar tatminsiz bir bok olduğumu duymaktan bıktım. Başkaları şöyle, başkaları böyle, otur biraz şükret.
Etmiyor muyum. Elim kolum var işte, ediyorum.
Bıktım artık.

Benim gözümde hepiniz sürtüksünüz.
Sizi birbirinizden ayıran gram kriter yok.
Standartlarınıza yetişemiyorum.
Yetişilecek bir standartınız yok.
Benim de harcayacak eforum yok.

Artık o kadar yoruldum ki, gerçekten, içimde bataklıklar fokurdarken insan içine çıkmaktan ağlamamaya çalışmaktan bıktım. Nefretimi, sinirimi hiç bir yerden çıkaramıyorum. Kendimi harap ediyorum. Her şeyin sonu ağlamaya vuruyor. Ağlamaktan da nefret ediyorum. O yüzden döngü içinde hapsoluyorum.

Hiç bir bokun umrunda olacağından değil ama
gerçekten yoruldum artık.
Sorunlarımı ertelemekten de yoruldum. Görmezden gelmekten de. Hep paketleyip bir yerlere itekliyorum.
Elime hiç kaçma fırsatı gelmiyor.
Kurtulamıyorum.
Defolup gitmek istiyorum.
Yurt dışı yurt içi önemli değil.

Sadece benden boka batmış beklentiler istenmeyen, insansız, boş bir yere gitmek istiyorum.
Bir şeyleri düzeltebileceğime, yararlı olabileceğime inancım kalmadı artık. Onu da elimden aldılar.
Herkes hayal dünyasında yaşadığıma inanıyor.
Bilmiyorum ben dünyayı göremiyorum.

1 yorum:

  1. Nasıl bir giriş yapmam gerektiğini bilemedim, o yüzden bodoslama giriyorum.
    Geçen gün hayatımdan yine onlarca insanı çıkartırken aklıma şu düşünce düştü. "Katanalı Ninja ile bile geçmişimiz daha derin." Senin ismini bilmiyor, yüzünü hiç görmemiş olsam dahi ben seni bir avuç arkadaşlarımdan biri sayıyorum, hem de en uzun sürenlerden. Bu nedenle aklının karıştığı veya hoşnutsuz olduğun (nefret ettiğin boktan konuları) meseleleri benimle paylaşabilirsin. Senelerdir birbirimizin gönderilerini okuyoruz. Seni tamamen anlayamasam da ortam noktalarımızın olduğunu bilmiyorum. İstersen bana twitterdan DM at.

    YanıtlaSil