148 14333 (İnsanlıktan nefret ediyorum, umarım hepiniz geberirsiniz.)

Çok bir şey diyebilir miyim bilmiyorum.
Bomba patlamadan, bıçak kemiğe dayanmadan anlayamıyoruz.
İster bana sen anal dönemde takılı kalmışsın deyin, ister sapmış bir cinsiyet disforin var deyin ne bok derseniz deyin umrumda değil. Erkekler çok istiyorlarsa birbirlerini becerebilir.

Oğullarınız çok önemli, evet, evet çok önemli. Onlar yıllarca sidikli kıçlarını sıvazladığınız parayla okuyup adam olup kendi kazandıkları parayı kendini satmaya dünden razı komfor orospularına yedirecekler.
Ne oldu çok mu aşağılayıcı geldi? Orospu dememeli miydim? Ne yapalım... Bu da benim fikrim.

Oğullarınız siz geberirken ağzınızın kokusuna bile katlanamayacak ama yine biz hala ikinci sınıf vatandaşız. Tebrikler, teşekkürler. Bir süpürgeyle aynı statüye sahip olmak gerçekten çok onurlandırıcı.

Oğlan çocukları bile benden daha tertipli düzenliymiş. Ne yapalım ana yani, o da onların sorunu.
Bir bok varmış gibi de kıyaslama beni o bok torbalarıyla.

Üniversite'ye geçince (O da geçersem artık, hayırlısıyla mı diyeyim ne diyeyim bilmiyorum.) bana direk "dick envier" diyecekler muhtemelen. Boklarını kendileri yesinler. Erkek olmak falan gibi hayallerim olmadı hiç bir zaman. Kız olmaktan hoşnut olmasam da en büyük derdim her zaman güçsüz ve aptal görülmek oldu. Beyin kapasitesi toplu iğneyle yarışan moronlar sırf erkek oldukları ve özgüvenleri şımarıklıkları yüzünden benliklerinden taştığı için "aman aman çok zeki!" kabul edilirken ben kenarda arkaplan malzemesiydim.
Ben o çöpleri beynimle basket topu gibi sektiririm anasını satıyım. Kibirli deyin isterseniz ama bir şu hayatta aşağılanmayı hak etmeyen tek bir şey varsa o da zekamdır. Ne kadar ona haksızlık etsem ve hakkını veremesem de.

Bazen gerçekten oturup şükretmem gerektiğinin farkına varıyorum. Baba tarafında tek bir erkek kuzenim yok ve her zaman mesafe yakınlığından dolayı onlarla daha içli dışlıydık. Bir erkek kuzenim olsaydı da onu kayırsalardı falan katillik içgüdülerimi şu güne kadar bastıramazdım muhtemelen.

Ha feminist falan da değilim açıkçası. İnsan olmak için kendinizi etiketlemenize gerek yok. Bir etiket altında olmadan da doğru fikirlere sahip olabilirsiniz. Ben şuyum ben buyum dedikten sonra bir alkış tufanının ardından kafanızın okşanmasını istiyorsanız aptalsınız demektir. Feminist olunca dünyayı düzeltmiş olmuyorsunuz. Laf kalabalığı ve insan gruplaşmasından başka bir bok değil bunlar. İnsanlık fikirler altında gruplaşır, gruplaşma çatışmayı beraberinde getirir. Bir kaç moron çıkıp size saldırır, bir kaç moron çıkıp uğrunda çalıştığınız her şeyi tek seansta lağama postalar. O yüzden önemli olan isimler değil.
Ayrıca feministlik kadın haklarını savunma işlevinden çoktan uzaklaştı. Artık bilgelik göstergesi vesaire. Aferin size feministsiniz! Muhteşem.
Çapraşık şeyleri doğru göstermekte üzerimize yok.
Baştan beri kadın haklarını korumaya ihtiyaç duymamamız gerekirdi. Tabii birazcık insan olmayı becerebilseydik.
Ama pek insan olduğumuzu söyleyemeyeceğim.

Artık hayattan kaçmak için ottan boktan şeylerle uğraşmaktan bıktım. Hayattan kopmaktan, mal gibi yatakta çürümekten bıktım. Gözlerimi, beynimi ekrana akıtmaktan, sayfalar sayfalar okumaktan, hiç alakasız şeylerden ahlak dersleri edinmekten, gözden kaçmış detayları eleştirmekten, insanları anlamaya çalışmaktan bıktım. İnsanlar katman katman, kendilerini bile anlayamayacak kadar çaresiz. Hayvanlar kadar bilinçsiz. Manipülatif. Hamur kadar etkiye dayanıksız. Felsefeci bozuntularının aradığı öz diye bir şey yok. İnsan var ve eğer araya sokmak isterse iradesi var. Buradan sonra da her şey boka sarıyor.

Herkes nerede demokrasi, nerede insan hakları diyor.
O çok savunduğunuz demokrasiyle kim kimin sesini duydu? İsterseniz beni linç edin, demokrasi boktan bir şey. Birinizin bile canını kurtarmaz. İstediğiniz sistemi deneyin, hiç bir sistem güçsüzün yanında değil.

Bir keresinde ablam İstanbul'da sokağın ortasında bir kaç adamın bir kızı yaka paça sürükleyerek bir arabaya bindirip götürdüklerini gördüğünü söylemişti. Ben de ablama hiç mi bir şey yapmadın demiştim. Muhtemelen hayatımda ablama hiç o kadar sinirlenmedim. "Ne yapacağımı şaşırdım." dedi. Plakayı falan da mı çekmedin dedim. "Aklıma gelmedi." dedi. Orada başka insan da mı yoktu? Hepiniz mi panik oldunuz? Adamlar mafyadır diye hepinizin mi götü titredi?
Bu kadar mı insansınız? Götler.

Bir keresinde bir arkadaşım var, yani sanırım arkadaşım emin değilim. Onunda dolaşıyorduk ortalıkta. Şurda şurda bir kafe varya oranın alt katında bir kaç hafta önce bir kızı tecavüz etmişler dedi. Ben öyle mal mal baktım. "Kimse mi yardım etmemiş?" dedim. "Bilmiyorum, ama kız saatlerce bağırdıktan sonra anca polisi aramışlar." dedi. Bok torbaları.

Birisi tecavüz edilince bile kürtaj olamaması ne demek abi ya?
Mantık yürütmeye çalışıyorum yani, hadi anam babam beni aldırsaydı da şu günleri göremeseydim (her ne kadar hayattan(insanlardan) nefret etsem de) yani tamam kötü bir şey ama:
O çocuğu kim sevecek, Allah aşkına.
Annesi yüzüne bakabilecek mi tiksinmeden? Hadi anne yüreği dediniz geçiştirdiniz, sevdi çocuğunu.
Tüm sülalesi ağzına edecek o çocuğun piç diye.
Bunu da mı kafanız basmıyor?
Potansiyel psikopatlar yetiştirmek mi istiyorsunuz?

Kimse kimseye yardım etmeye niyetli değil.
Kimse kimseye güvenmiyor.
Herkesin beyni bel altına işliyor.

Bazen insanlar görüyorum, mutlu oluyorum.
Bazen insanlar görüyorum, al işte domuz diyorum.
İşin garibi herkes insana domuz denmez vesaire vesaire diyor. Eti haram diye lanetli mi yani hayvan? Onu da Allah yaratmış bir halta yarıyor demek ki varlığı. Ona bakarsan kedi köpek yemek de haram. İnsana kedi köpek de denmez, ayıp sonuçta.








Bir şeyler yazmak istemiyorum.
Artık güzel yazılar yazamıyorum. Çünkü içimde iyi ve güzel tek bir şey kalmadı.
Pislik benliğime işledi.
Demek istediğim çok şey var ama beynim artık sinirli olmayı kaldıramıyor.
Geberene kadar uyumak istiyorum.